Aslında...
Bazen birileri bizi sinirlendirir. Biz icimize atariz o anda. Sonra tekrar ederler bu sinir bozucu konusmalarini. Tekrar tekrar ve tekrar. Sonra birden icimizdekileri dokuveririz. Aslinda yaptigimiz, dusundugumuz sey yanlis degildir. Cunku bize yapilan yanlistir, kırıcıdır ve sinir bozucudur. Bunun icin biliriz bu yuzden soyleriz daha fazla kırılmamak, moralimizi bozmamak icin. Sonra ohh be deriz. Cunku karsidan gelen o sinir bozucu sozlerin bitmesini saglamisizdir. Ama sonra uzuluruz. Kalp mi kırdık diye? Pisman oluruz. Boyle deseydim daha iyiydi deriz. Bundan sonra bizi kıranlara, sozlerine kırılıyorum bu sekilde benimle konusma lutfen, diyelim. En azindan bu sekilde onlari susturmus ve farkina vardirmis oluruz. Dusundum de kırılmak kırmaktan daha iyi .